ملا علی قاری که از فقهای به نام احناف در شبه قارّه‌ی هند محسوب می‌شود، مانند دیگر اندیشمندان مسلمان به نقد فتوای ابن‌تیمیه درباره منع از زیارت مرقد شریف پیامبر(ص)می‌پردازد و می‌نویسد:
ابن‌تیمیه از حنابله در تحریم سفر به جهت زیارت پیامبر(ص) تفریط کرده است؛ زیرا او سفر به قصد زیارت نبی مکرم اسلام(ص)را حرام می‌داند؛ چنانکه برخی دیگر نیز راه افراط را در پیش گرفته و گفته‌اند: زیارت مرقد شریف رسول خدا(ص) به یقین، یکی از موارد بارز تقرّب و نزدیکی به خداست و این امر به ضرورت دین ثابت است و کسی‌که به انکار آن برخیزد، محکوم به کفر است. شاید مورد دوم به صحت نزدیک‌تر باشد؛ زیرا حرام دانستن موردی که بر استحباب آن اتفاق نظر دارند، خود کفر است؛ چون این مورد بالاتر از تحریمِ عملِ مباح است که علما در این باب، اتفاق نظر دارند بر کفر بودن آن [۲]
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
[۱] علی بن (سلطان) محمد نور الدین ملا هروی قاری، معروف به ملّا علی قاری، در هرات به دنیا آمد و در شمار فقهای بنام احناف در شبه قارّه‌ی هند محسوب می‌شود و یکی از کسانی است که کتب زیادی از وی بر جای مانده؛ مانند: مرقاه المفاتیح شرح مشکاه المصابیح، شرح کتاب فقه اکبرِ ابوحنیفه، الاثمار الجنیه فی أسماء الحنفیه، الفصول المهمه، بدایه السالک، المصنوع فی معرفه الحدیث الموضوع، تنبیه الغبی فی تکفیر ابن العربی، شرح الشفاء، شرح الحصن الحصین، شرح الشمائل. وی به سال ۱۰۱۴ از دنیا رفت (البدر الطالع، ج۱، ص۴۲۴؛ الأعلام، ج۵، ص۱۶۶).
[۲] «و قد فرّط ابن‌تیمیه من الحنابله حیث حرّم السفر لزیاره النبیّ کما أفرط غیره، حیث قال: کون الزیاره قربه معلوم من الدین بالضروره، و جاحده محکوم علیه بالکفر، و لعلّ الثانی أقرب إلی الصواب؛ لأنّ تحریم ما أجمع العلماء فیه بالإستحباب یکون کفراً؛ لأنّه فوق تحریم المباح المتفق علیه فی هذا الباب». (شرح الشفا، ج ۲، ص ۱۵۲؛ شواهد الحق فی الاستغاثه بسید الخلق، ص۱۷۷).