محمد ادریس الشافعی (۱۵۰-۲۰۴) هجری قمری. ملقب به أبو عبدالله و معروف به امام شافعی از علما اهل سنت بود. نام کامل وی (أبو عبد الله محمد بن إدریس بن عباس بن عثمان بن شافع بن سائب بن عبد الله بن عبد یزید بن المطلب بن عبد مناف بن قصی بن کلاب بن مره بن کعب بن لؤی بن غالب بن فهر بن مالک بن النضر وهو قریش بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن إلیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان ، الشافعی المطّلبی القرشی. یلتقی فی نسبه مع النبی محمد فی عبد مناف بن قصی) بود. وی در ماه رجب سال ۱۵۰ هجری قمری برابر با ۷۶۸ میلادی در شهر غزه از سرزمین فلسطین (و به قولی در سوریه) به دنیا آمد. پدرش همراهمسلمانان از مکه به فلسطین ناحیه الرُباط و غزه و عسقلان هجرت کرد. مدت کمی بعد از تولد شافعی پدرش در غزه فوت کرد. بعد از فوت پدر، شافعی و مادرش به مکه بازگشتند. مادر شافعی، «فاطمه» (أم حبیبه) نام داشت که از قبیلهازد بود. الأزدیه، یکی از قبائل معروف در یمن السعید (یمن پر برکت، بخش سر سبز و پر آب سرزمین یمن) بود. نسب شافعی به عبد مناف می‌رسد که جد اعلای محمد پسر عبدالله‌است. بنابراین شافعی از جهت پدر قریشی است.عبدمناف چهار پسر داشت به نام‌های هاشم، مطلب، نوفل و عبد شمس که شافعی از نسل برادر هاشم، مطلب است. امام الشافعی در مکه در زمینه علوم فقهی پیشرفت می‌کند و یکی از علماء برجسته آن دیار می‌شود. وی بنا به ترتیب زیر سومین فقیه بزرگ از فقهای اهل سنت است. مذهب شافعی مشابهت بیشتری با فقه امامیه دارد.
- ابوحنیفه نعمان بن ثابت
- مالک ابن انس
- محمد ادریس شافعی
- احمد ابن حنبل
پیروان محمد بن ادریس شافعی به شافعی مشهورند.