ملت مسلمان که با الهام از رهنمودهای حیات بخش اسلام توانسته بود پیوند اخوت در میان خود ایجاد نماید و در پرتو کلمه ی توحید و توحید کلمه در برابر تهاجم سنگین صلیبیان و قساوتهای ثنویان (مغول) ثابت و استوار بمانند ، ولی با کمال تاسف با ظهور مکتب وهابیت درقرن هفتم این وحدت در هم شکست.
و با اتهام نادرست بدعت وشرک به مسلمانان ، ضربات جبران ناپذیری به صفوف به هم پیوسته آنان وارد ساخت ، و با نابودی آثار بزرگان دین و کاستن از مقام انبیا و اولیا ، در خدمت استعمار شوم غرب و دشمنان دیرینه ی اسلام در آمد.
در قرن ۱۲ ه.ق محمدبن عبدالوهاب مروج اصلی افکار وهابیت ، مسلمانان را به جرم استغاثه به انبیا و اولیای الهی مشرک و بت پرست قلمداد کرد و فتوا بر تکفیر آنان داد و خونشان را حلال و قتل آنان را جایز و اموال آنان را جز غنایم جنگی به حساب آورد و لذا هزاران مسلمان بی گناه را به خاک و خون کشیدند.امروز مفتیان وهابی که عملاً درخدمت بیگانگان قرار گرفته اند، فتوا به حرمت ازدواج با شیعه و نجاست ذبیحه ی آنان و حرمت پرداخت زکات به فقرای شیعه راه هرگونه وحدت را مسدود می کنند.
شیخ عبدالله جبرین ، یکی از مفتیهای بزرگ وهابیت و عضو دارالفتای عربستان، در پاسخ به استفتایی درباره ی مجزی بودن پرداخت زکات و صدقات به فقرای شیعه میگوید :«زکات نباید به کافر و بدعت گذار پرداخت شود و رافضیان … بدون شک کافرند … لذا اگر صدقه به ایشان پرداخت شده باشد باید اعاده شود.زیرا این صدقه به کسی داده شده که از آن برای کفر کمک می گیرد و در حال جنگ با اسلام و تسنن است، پرداخت زکات
به این گروه حرام است ».
گفته می شود : وی فتواهای دیگری نیز بر ضد شیعه صادر کرده که از جمله آن، مباح شمردن قتل شیعیان است . (برگزیده ی اخبار ، شماره ۱۶ ، مورخ۷/۹/۸۰ ، ص ۱۳)
هیات دائم افتای سعودی در پاسخ به استفتایی در مورد ازدواج با شیعه مینویسد :
« ازدواج اهل سنت با شیعه و کمونیست جایز نیست و اگر ازدواجی صورت گرفته ، باطل است ،چون عادت شیعه استغاثه به اهل بیت (سلام علیها) است و این بزرگترین شرک به شمار می رود.
(فتاوی اللجنه الدائمه للبحوث العلمیّه والإفتاه ،ج ۱۸ ، ص ۲۹۸ )
با اینکه گروه درباره ی ازدواج با یهودی و مسیحی پاسخ داده اند :
«ازدواج مسلمان با اهل کتاب ، اعم از یهودی و نصرانی ، در صورتی که اهل فحشا نباشد، جایز است».(فتاوی اللجنه الدائمه للبحوث العلمیّه والإفتاه ،ج ۱۸ ، ص ۳۱۵ ) یا در کتابی که با حمایت حاکمان مکه و مدینه در همین سال های اخیر به نام «مسأله تقریب» منتشر شد ، اولین پیش شرط وحدت و تقریب با شیعه را اثبات مسلمان بودن شیعه دانسته اند.
بدیهی است مادامی که نگرش آنان به شیعه یک نگاه برون مذهبی است و با تبعیت از اسلاف خود ، شیعه را بدتر از یهود می دانند و وجدان بشری را زیر پا نهاده و با دشمنان قسم خورده ی اسلام هم صدا گردیده اند ، چگونه می شود به تقریب مذاهب اسلامی و وحدت مسلمین که از نیازهای جامع اسلامی است دست یافت ؟
بر گرفته از کتاب فتنه ی وهابیت(سلفی گری) نوشته علی اصغر رضوانی