سعد الشریف در شماره ۱۴۱ از مجله الحجاز به صورت مفصل به مقایسه اندیشه و رفتار داعش با نسل اول وهابیت پرداخته و شباهت بی کم و کاست آنها را نشان داده است. نویسنده در این مقاله با بیان سخنان و رفتارهای موسسین حکومت اول وهابیت نشان می دهد که داعش یاد آور نسل اول وهابیت است.
وی می نویسد:کسی نمی تواند تجربه زندگی در دوران تاسیس حکومت اول وهابیت را داشته باشد و بیشتر مردم جهان چیزی درباره آن نمی دانند. اما مطمئنا اکثر مردم جهان جنایات داعش در سوریه و عراق را دیده اند. اعدامهای دسته جمعی، بریدن سرها، گردن زندها،جنایات داعش.jpg سوزاندن، شلاق زدن، بریدن اعظا، دزدیدن اموال به عنوان غنیمت، ویران کردن ساختمان خانه ها و مقابر و تخریب مجسمه ها همه تصاویری از رفتارهای داعش است که با پوشش شرعی و دینی و مستند به فتاوا و احادیث ونمونه های تاریخی با هدف ایجاد وحشت انجام می شود.
در دومین روز از ماه رمضان ۱۴۳۵ بغدادی در نامه ای معتقدات داعش را بیان می کند. این معتقدات بر سه رکن هجرت، جهاد و تکفیر مخالف تاکید دارد.
درابتدا با ادعای ظلم به مسلمانان دعوت به جهاد برای یاری آنان و تحکیم شرع کرده و با تقسیم عالم به دارالاسلام و دارالکفر همه کسانی که با این دولت مخالف باشند را تکفیر کرده و به هجرت به مناطق تحت اشغال داعش دعوت می کند. هجرت در این سخنان به معنی هجرت از دارالکفر و الشرک به دارالاسلام و الایمان است. بدین ترتیب بکار بردن واژگانی چون هجرت و جهاد به معنی تکفیر مسلمانان است.
بغدادی تلاش می کند که حکومتش را خلافت اسلامی معرفی کرده و سخنانش رنگ و بوی دینی داشته باشد اما بکاربردن آیات در غیر جای خود نشان از دانش کم او در زمینه علوم دینی است.
حرکت شیخ محمد بن عبدالوهاب زمینه ساز تشکیل اندیشه خلافت اسلامی برای تمامی سلفیان بعد از خود شد. ابن عبدالوهاب خود پس از مدتی مهاجرت در درعیه مستقر شد و پیروانش را به هجرت به آنجا دعوت کرد. جمع شدن پیروان او زمینه شکل گیری ارتشی وهابی را بوجود آورد که پشتوانه نظامی او برای حمله به سایر مناطق شد.
ابن غنام در مقدمه تاریخش، مردم نجد قبل از وهابیت را فرورفته در شرک و کفر و گمراهی معرفی می کند. وی نامه های از ابن عبدالوهاب به علمای نجد نقل می کند که دربردارنده تکفیر آنها و مسلمانان است. گذشته از وارد کردن اتهامات به مخالفان خود حتی بر مردم درعیه نیز منت می گذارد که به وسیله او اسلام آورده اند.
امرای آل سعود نیز بر همین اساس مخالفین خود مثل اهل مدینه را کافر دانسته و در صورت نپذیرفتن وهابیت تهدید به قتل می کنند. بر همین اساس پس از حمله به مکه، مدینه و کربلا و ارتکاب جنایات بزرگ اموال موجود در حرمها را به سرقت می برند و مانع از ادای حج مردم مصر و شام می شوند. اسناد این جنایات در کتب تاریخ ذکر شده است.
نویسنده نزدیک به بیست حادثه و نامه نگاری و از چندین مورخ شواهدی بر تکفیری بودن وهابیت و ال سعود و جنایات آنها ذکر می کند.
نویسنده سپس با اشاره به اندیشه وهابی داعش که منشا بروز رفتارهای تروریستی شده است آنرا تجربه جدیدی در احیای حکومت مطلوب وهابیت معرفی کرده است. همانطور که ارتش اخوان التوحید به دنبال تشکیل جامعه ای توحیدی بودند که از سوی عبدالعزیز سرکوب شدند.
نویسنده در این بخش نیز به جنایات اخوان التوحید در حکومت دوم وهابیت در حجاز و سرپیچی از دستور عبدالعزیز اشاره کرده که در نهایت منجر سرکوب آنها شد.
از نظر وهابیت پایبند به تعالیم ابن عبدالوهاب آل سعود جهاد را تعطیل کرده و با کفار سازش کرده است. به همین خاطر خلافت داعشی نمونه ای مطلوب از وهابیت است که مرزهای جغرافیایی را به رسمیت نشناخته و امر به هجرت به دارالاسلام و جهاد با کفار می کند.